دنيا

دنيا...

دو سه ماهی بود که موضوعی، استرس به تمام جونم انداخته بود. هر بار از این مسئله باهاش حرف می‌زدم، می‌خندید و می‌گفت: "هیچی نمیشه." و من حرص می‌خوردم. تمام این سه ماه بهم گفت که هیچ مسئله‌ای پیش نمیاد ولی من بیشتر شب‌ها، با نگرانی خوابیدم و از خواب بیدار شدم. یکی از روزها که حسابی کلافه‌ش کرده بودم، بهم گفت "می‌دونی مشکل تو چیه؟ اینه که به استرس داشتن، عادت کردی..."امروز که اون موضوع برام بسته شد، دیدم حق با اون بود. هیچ چیز به اون سختی که من فکر می‌کردم نبود. مدتیه دارم به این فکر می‌کنم که این همه استرس داشتن برای مشکلات به وقوع نپیوسته، چه سودی داره؟ و به این جواب رسیدم که احتمالا دلیلش اینه که دوست دارم هیچوقت سورپرایز نشم و از جانب دیگران مورد تمسخر واقع نشم که احمق و خوش‌خیال بودم. دوست دارم به تمام حالات منفی فکر کنم که اگر اتفاق افتاد، به خودم بگم می‌دونستی این اتفاق می‌افته.حالا واقعا از جانب بقیه یک احمق خوش خیال فرض نشدن ارزش این رو داره که یک عمر در استرس و اضطراب دست و پا بزنی؟! + نوشته شده در  Wed 26 Jun 2024ساعت 20:55  |  دنيا...ادامه مطلب

دعاهامون اجابت شد یا قدرت تصویرسازی ذهن، رویاهامون رو به واقعیت تبدیل کرد؟! دنيا...

همیشه وقتی از چیزی شکایت می‌کردم، اطرافیانم می‌گفتن "خدا رو شکر کن که سالمی." و من فکر می‌کردم "از کجا معلومه که سالمم؟ شاید سالم نباشم و فقط در همین لحظه ازش مطلع نباشم! برای چی باید شکر کنم؟" در حال حاضر، علائمی دارم که به نظر میاد یه مریضی‌ای دارم، دارم به این فکر می‌کنم واقعا باید همون خدا رو شکر می‌کردم که از هیچی باخبر نبودم... + نوشته شده در  Mon 1 Jul 2024ساعت 11:57  |  دنيا...ادامه مطلب

دنيا...

ما شکست‌ خورده نیستیم، فقط بلد نیستیم برای دستاوردهامون خوشحال باشیم و جشن بگیریم. دنيا...

همکلاسی کلاس زبانم بود و حدود دو سالی بود که ازش خبر نداشتم. بعد از دو سال به من پیام داده و در همون پیام اول پرسیده "مهاجرت کردی؟" و وقتی جواب رو شنید، گفت: "من دو هفته‌ست اومدم." مکالمه به نحوی ادامه پیدا می‌کنه و به خاطر بستن مکالمه، بهش تبریک گفتم‌ و در جواب؟! گفت "نمیدونم چرا به هرکس میگم مهاجرت کردم، بهم تبریک میگه. به نظر خودم که اَچیومنت! -دستاورد- خاصی نیست و تبریک نداره. مهم اینه که آدم بتونه دووم بیاره." من هم گفتم: "به نظرم به نسبت دو هفته، خیلی نقیض صحبت می‌کنی و اظهارنظر می‌کنی. مسلما دستاورد خاصی نیست و من از روی ادب تبریک گفتم." اما چیزی که برام جالبه اینه! چرا انقدر در ادا خلاصه می‌شیم؟ وقتی دو هفته پات به یه کشور دیگه رسیده و هر دو سه روز یک بار استوری میذاری که داری ارشد می‌خونی و بعد از دو سه سال به یه آشنای دور پیام میدی که بگی مهاجرت کردم، چرا می‌خوای وانمود کنی برات مهم نیست؟! اگه انقدر مهمه، چرا از جشن گرفتن خجالت می‌کشی و اگه مهم نیست چرا به کسی هم که دو ساله خبری ازش نداری، می‌خوای اطلاع بدی مهاجرت کردی؟!واقعا فقط ادا، ادا، ادا... + نوشته شده در  Thu 6 Jun 2024ساعت 15:32  |  دنيا...ادامه مطلب

دنيا...

مشکل از عرضه‌ت نیست؛ مشکل از تعریفت از واژه "عرضه‌"ست که مترادف با "به تنهایی کار رو انجام دادن" می‌دونی. مشکل اینه که هیچوقت کسی بهت یاد نداده همیشه نمیشه "بدون کمک دیگران" زندگی کرد و وقتی همیشه بدون کمک دیگران، کارهات رو انجام بدی، کسی بهت نمیگه "باعرضه"؛ بلکه صدات می‌کنن "موجود غیراجتماعی"! + نوشته شده در  Sun 26 May 2024ساعت 19:55  |  دنيا...ادامه مطلب

دنيا...